Vizantijsko graditeljstvo kao inspiracija srpskih neimara novijeg doba
Galeriji nauke i tehnike SANU (Đure Jakšića br. 2) u 18 časova, biće otvorena izložba „Vizantijsko graditeljstvo kao inspiracija srpskih neimara novijeg doba“.
Organizatori izložbe su Srpska akademija nauka i umetnosti – Galerija nauke i tehnike i Srpski komitet za vizantologiju. Autor izložbe je dr Aleksandar Kadijević, redovni profesor Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Saradnici na organizaciji izložbe su Aleksandra Ilijevski i Ivan R. Marković.
Srpski komitet za vizantologiju i Association Internationale des Études Byzantines (AIEB) ove godine organizuju 23. međunarodnog kongres vizantijskih studija u Beogradu pod nazivom „Vizantija – svet promena“. U okviru pratećih manifestacija kongresa u Galeriji nauke i tehnike SANU, prirediće se izložba „Vizantijsko graditeljstvo kao inspiracija srpskih neimara novijeg doba“. Njenu osnovu čine panoi, originalni arhitektonski planovi, fotografije, makete i predmeti koji ilustruju rad arhitekata na obnovi vizantijskog stila od kraja 18. do početka 21. veka na sakralnim i profanim građevinama. Analitički osvrt na temu sadržan je u iscrpnom dvojezičnom monografskom katalogu.
Posetioci će imati priliku da se upoznaju sa radom vodećih zagovornika obnove srpsko-vizantijskog stila kao što su Andrej Damjanov, Svetozar Ivačković, Petar Popović, Milorad Ruvidić, Aleksandar Deroko, Momir Korunović, Grigorije Samojlov i mnogi drugi. Poput savremenika iz drugih evropskih kultura, srpski graditelji su se pretežno ugledali na velelepna zdanja Justinijanove „zlatne” epohe, kao i na pojedine spomenike srednjovizantijskog i poznovizantijskog perioda. Kao i u ruskom ogranku arhitektonskog vizantinizma, prednjačile su parafraze kupolnog sistema carigradske Svete Sofije, centralne inspiracije i simboličke legitimacije obnoviteljskih težnji.
Način na koji su vizantijske tekovine podsticale srpske neimare prevashodno je zavisio od individualnog poimanja svrhe njihove savremene obnove. Uvereni da se tradicionalna patrijarhalna kultura može održati pored sveobuhvatnih modernizacijskih reformi, najprivrženijima je predstavljala prioritetan stvaralački cilj, dok je manje posvećenima značila prolaznu fazu u traženju autorskog izraza.]]>