Anatomija jednog uragana
Uragan ili na engleskom hurricane duguje svoje ime zlom božanstvu američkih Indijanaca Hurakan-u. Uragan se formira iznad toplih okeanskih voda na prostoru između 5 i 20 stepeni geografske dužine na severnoj i južnoj polulopti. Osnovni uslov za nastanak uragana je postojanje velike vodene mase čija je temperatura iznad 26,5 celzijusovih stepeni, kao i da se ta toplota prostire u dubinu vode do 50 metara.
Od ciklona do uragana
Pošto je temperatura vode iznad temperature vazduha počinje da isparava i da se podiže pravo nagore formirajući oblast niskog pritiska, takozvani ciklon. Okolni vazduh počinje da se kreće, a na određenoj visini zagrejana para počinje da se kondezuje i pretvara u rosu. Razmena toplotne energije u međuvremenu rezultuje zagrevanjem vazduha, koji takođe počinje da se uspinje i time dodatno „hrani“ novoforimirani ciklon. Rotaciona komponenta brzine vetra počinje zatim da uvrće vazduh i to suprotno od kazaljke na satu na severnoj hemisferi, odnosno u pravcu kazaljke na satu na južnoj polulopti. Ta rotacija uvlači velike količine spoljnog vazduha ka unutrašnjem vrtlogu, a ciklon počinje da formira siluetu džinovskog levka čija je najjuža strana okrenuta na dole. Brzina vetra u spiralnim kracima dostiže brzine od 240 do 320 kilometara na čas. S obzirom da je toplota oslobođena kondezovanjem vodene pare glavni izvor energije za uragan to objašnjava njihov brz nestanak kada udare u obalu.
Skaliranje vetra
Što se tiče skala po kojima se meri jačina vetra i uragana na infografiku su prikazane dve. Prva je Bofortova skala vetra, koju je 1806. godine predložio britanski admiral Frensis Bofort (Francis Beaufort), a ide od 0 do 12. Nula se odnosi na miran vazduh brzine manje od 1 kilometar na čas, dok je 12 oznaka uragana sa vetrom brzine preko 117 kilometara na čas.
Pošto takva skala nije bila dovoljno detaljna za prikaz snage uragana, koji mogu razviti brzine i znatno iznad 200 kilometara na čas, početkom 70-ih godina prošlog veka inženjer Herbert Safir (Herbert Saffir) i direktor američkog centra za uragane Robert Simpson (Robert Simpson) predložili su novi sistem označavanja baziran na brzini vetra i visini talasa.
Ta skala, koja nosi naziv Safir-Simpsonova skala uragana, ima pet nivao jačine. Prvi nivo je uragan minimalne snage sa brzinom vetra do 150 kilometara na čas (takav je bio Seli prethodnih dana), a zatim sledi umeren (150 – 180 km/h), obiman (180 – 210 km/h), ekstreman (210 – 250 km/h) i katastrofalan sa brzinom vetra preko 250 kilometara na čas i visinom talasa preko 5,5 metara.]]>
